“1m²”, sanatçının bir mahkumla sürdürdüğü kişisel yazışmalar üzerinden, zamansal ve uzamsal mesafelere karşın, tüm bu iletişimin görünmez sistem ağını yan yana sunar. İzleyici bu sınırlı alana adım attığında, karşısında bir mahkumdan gelen kişisel bir mektupla ve hemen yanında yer alan bir iletişim protokolü şemasıyla karşılaşır. Bu şema, mektubun kişisel bir alanı aşarak nasıl bir bürokratik süzgeçten geçtiğini ifşa eder.